بولتن نیوز: رفتار دوگانه کشورهای غربی نسبت به شعارهای خود در دنیا نکته ای است که حتی از چشمان نویسندگان و تحلیل گران غربی نیز پنهان نمانده است.

هجمه و تحریم علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران در حالی صورت می پذیرد که در نزدیکی ایران، رژیم صهیونیستی با وجود در اختیار داشتن چند هزار کلاهک هسته ای بدون هیچ فشار سیاسی و اقتصادی به کار خود ادامه می دهد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از «رام الله آن لاین»، استوارت لیتلوود از نویسندگان و تحلیلگران انگلیسی در نامه ای خطاب به نمایندگان مجلس بریتانیا، خواهان پاسخی مناسب از آنها در خصوص معماها و تناقضات سیاست بریتانیا در قبال اسرائیل از یک سو و در ارتباط با ایران از سوی دیگر شده است.

او در ابتدای این نامه با انتقاد از نمایش دموکراسی در غرب می نویسد:

این تست، آزمایش ساده ای از دموکراسی ستایش شدۀ غربی ماست - می دانید، همان دموکراسی معروفی که می خواهیم آن را به همۀ جهانیان تحمیل کنیم- به خصوص به رژیم های شرور و غیرمتمدن خاورمیانه که به جای اینکه مانند امریکا و بربتانیا، بی سر و صدا سرگرم کار و زندگی خود باشند مدام به کشورهای دیگر حمله می کنند.

روش کار بدینگونه است که همۀ اعضای پارلمان در وست مینستر، اجازه دارند تا از وزرا سوال کنند و پرسش های پارلمانی را با آنها در میان بگذارند. در 30 اکتبر، جلسه ای برای طرح سوال از وزرای امور خارجه تشکیل شد و چندین نفر به من گفتند که می خواهند از اعضای پارلمان خود درخواست کنند تا وزیران را در مورد بی عدالتی در فلسطین به چالش بکشند.

امیدوارم که آنها در مورد تاکتیک های نمایش نظامی و قلدری و گردنکشی هم سوال هایی مطرح کنند، تاکتیک هایی که برای وارد آوردن لطمات اقتصادی به مردم ایران طراحی شده و هیچیک از ما - بدون هیچ دلیل موجهی- نمی توانیم عواقب آن را ببینیم.

اما بیایید ببینیم که آیا دموکراسی معروف ما دست کم در حیطۀ فضای پارلمانی و در بین نمایندگان و خادمان مردم ، اگر در عمل به درد مردم نمی خورد و باری از نگرانی های آنها بر نمی دارد؛ لااقل در حد حرف، کارایی لازم را از خود نشان می دهد؟!»

این تحلیلگر در ادامه این نامه با طرح 2 سوال از وزیر سابق امورخارجه انگلستان ضمن به چالش کشاندن سیاست های این کشور در قبال اسرائیل و ایران، می نویسد:

«به نماینده هنری بلینگهام - که به تازگی کار خود را به عنوان وزیر امور خارجه از دست داده- دستخطی نوشته، و از وی درخواست کردم تا از سر لطف دو سوال زیر (که نیاز به پاسخ کتبی دارد) را در دستور کار قرار دهد.

سوال1:

اسرائیل (بر خلاف ایران) از امضای پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای و باز کردن برنامه هسته ای خود به روی بازرسان بین المللی امتناع می کند. کنوانسیون سلاح های سمی و بیولوژیک را امضا نکرده است. پیمان جامع ممنوعیت آزمایش های هسته ای و همینطور کنوانسیون سلاح های شیمیایی را هم امضاء کرده اما تصویب نکرده است.

رژیم اسرائیل با اشغال غیر قانونی ، مصادره مستمر اراضی فلسطینی، تخریب خانه ها، دستگیری و زندانی کردن غیرنظامیان، محاصره غیر انسانی غزه و بسیاری از جنایات دیگر علیه بشریت - از جمله حملات مرگبار به کشتی های غیر نظامی و حامل کمک های بشر دوستانه که با اهداف مسالمت آمیز در دریاهای آزاد تردد می کنند- همچنان به سرپیچی از قوانین بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل ادامه می دهد.

آیا وقت آن نرسیده تا بریتانیا و جامعه بین المللی به جای اینکه با وعدۀ حمایت های مادام العمر و موافقت نامه های تجاری خاص، به اسرائیل پاداش دهند ، تعهدات خود را در قبال اسرائیل تغییر دهند و این رژیم را به راه آورده و وادار به پاسخگوئی کنند؟؟

سوال2:

از آنجا که ایران هیچ تهدید وجودی برای بریتانیا نیست بهتر نیست که به جای طراحی عملیات جنگ اقتصادی که تنها به مردم بی گناه این کشور (ایران) لطمه می زند و بی دلیل و بیهوده میان ما دشمنی ایجاد می کند، اعلی حضرت ملکه با این کشور، از در دوستی وارد شود و روابط تجاری خود را با ایران توسعه دهد؟

آیا اینکار راه حلی مثبت برای تحت تاثیر قرار دادن سایرین نیست؟ و اینکه از زمان وقوع انقلاب اسلامی در سال 1979 تاکنون ، یعنی طی 33 سال گذشته وزرای ارشد بریتانیا چند بار از ایران دیدار کرده اند؟

دولت فخیمۀ بریتانیا برای برقراری مجدد پیوند دیپلماتیک درسطح عالی با ایران تاکنون چه اقداماتی انجام داده است؟»

حال نحوه پاسخگویی بیلینگهام به این تحلیلگر سیاسی به چه ترتیب خواهد بود و آیا اساسا پاسخی در قبال این دوگانگی دارد؟